گلشهر شعر فارسي

دامن از دست داد و مست افتاد
 تا شرابی ز جام ِ وصل چشید
 بلبل ِ بی نوا ز حسرت و سوز
 تا سحر ناله کرد و آه کشید

 روی دامان ِ چاک ِ گل ، ژاله
یادگاری ز قصۀ دوش است
گل سرافکنده ، صبح می خندد
بلبل ِ دل شکسته خاموش است