فریب دشمن مخور و غرور مداح مخر که این دام زرق نهاده است وآن دامن طمع گشاده احمق را ستایش خوش آید چون لاشه که در کعبش دمی فربه نماید
    الا تا نشنوی مدح سخنگوی
    که اندک مایه نفعی از تو دارد
    که گر روزی مرادش برنیاری
    دوصد چندان عیوبت برشمارد