کدام خانه ؟
کدام آشیانه
 صد افسوس
که بی تو شهر پر از آیه های تنهایی است
سپهر شب زده اینجا
ستاره باران است
غروب غمزدۀ شهر داغداران است
بیا بیا و بیاموز
به ما نسیم شدن
به ما پرنده شدن
به ما گذشتن از من
 بیا بیا و بیاموز
به ما شجاعت مردن
 دل شهید شدن
از این پلشت و پلیدی
 رهیدن و دیدن
 پدید آمدن از قلب ناپدید شدن
و بیم بیم پذیرفتن است و تن دادن
 خلاف خواسته گردن
به هر رسن دادن
و در مراسم اعدام خویش خندیدن
 و مرگ شیر زنان را و
 شیر مردان را
به چشم خود دیدن
کجایی؟
ای که تو وقتی عبور می کردی
حصار هیبت هر آستانه یی می ریخت
تویی که در توانایی نواختن است
که در تو قدرت ما را دوباره ساختن است
همیشه خاطره خوب تو گرامی باد
و نام خوب تو
 آن نام خوب نامی باد